Dissuasion
21dissuasion — (di ssu a zion ; en vers, de cinq syllabes) s. f. Action de dissuader. • Cette lettre, qui devait dessiller les yeux à cet amant passionné, augmenta sa flamme ; et, ne s arrêtant pas encore aux dissuasions de sa maîtresse, il la poursuivit plus …
22Dissuasion — Dis|su|a|si|on die; , en <aus lat. dissuasio »das Abraten«> Abhaltung, Abschreckung …
23dissuasion — dis sua·sion || eɪʒn n. deterrence, discouragement …
24dissuasion — n. Dehortation, dissuasive, dissuasive advice …
25dissuasion — n discouragement, Archaic. denotation, rein, squelch, Inf. kibosh. See discouragement(defs.3, 4) …
26dissuasion — dis·sua·sion …
27dissuasion — See: dissuade …
28dissuasion — dis•sua•sion [[t]dɪˈsweɪ ʒən[/t]] n. an act or instance of dissuading • Etymology: 1520–30; < L dissuāsiō=dissuād(ēre) to dissuade+ tiō tion …
29dissuasion — /dɪˈsweɪʒən/ (say di swayzhuhn) noun the act of dissuading …
30dissuasion — noun 1. a communication that dissuades you • Derivationally related forms: ↑dissuade • Hypernyms: ↑discouragement 2. persuading not to do or believe something; talking someone out of a belief or an intended course of action • Ant: ↑persuasion …